Το κρέας για να αποδώσει πλήρως τόσο τις θρεπτικές όσο και τις οργανοληπτικές του ιδιότητες πρέπει, εκτός από τη σωστή διακίνηση, συντήρηση και προετοιμασία του, να υποστεί και την κατάλληλη θερμική επεξεργασία. Με τον τρόπο αυτό θα βελτιωθούν αποφασιστικά τα οργανοληπτικά του χαρακτηριστικά, θα καταστούν εύπεπτα τα διάφορα συστατικά του και τέλος θα υποστεί μια σχετική εξυγίανση, ώστε η κατανάλωση του να μην προκαλέσει βλάβη στην υγεία του καταναλωτή. Στον πίνακα που ακολουθεί φαίνονται συνοπτικά όλες οι μεταβολές που υφίσταται το κρέας, ανάλογα με την ένταση της θερμικής του επεξεργασίας
Οι μέθοδοι θέρμανσης του κρέατος χαρακτηρίζονται από τον τρόπο με τον οποίο η θερμότητα μεταδίδεται σ’ αυτό. Υπάρχουν τρεις βασικοί μηχανισμοί μετάδοσης της θερμότητας:
Με αγωγιμότητα ή απευθείας μετάδοση. Κατά τη μέθοδο αυτή το προϊόν βρίσκεται σε επαφή με την πηγή θέρμανσης και η θερμότητα μεταδίδεται από μόριο σε μόριο χωρίς αυτά να αλλάζουν θέση στο χώρο. Η επαφή αυτή μπορεί να είναι άμεση και το κρέας να εφάπτεται με την πηγή θέρμανσης, όπως για παράδειγμα στις θερμαινόμενες πλάκες, ή έμμεση, όπως για παράδειγμα κατά το βράσιμο στο νερό.
Με κυκλοφορία θερμών ρευμάτων αέρα. Κατά τη μέθοδο αυτή μεταξύ της πηγής της θερμότητας και του κρέατος υπάρχει μια μικρή ή μεγάλη απόσταση και η θερμότητα μεταδίδεται και με την παθητική ή την ενεργητική κίνηση του αέρα. Η παθητική κίνηση προκαλείται λόγω της μεταβολής της θερμοκρασίας του αέρα και της δημιουργίας ρευμάτων που έχει αυτό σαν φυσικό επακόλοθο. Η ενεργητική κίνηση αντίθετα δημιουργείται με διάφορα μοτέρ που διαθέτουν σήμερα σχεδόν όλοι οι φούρνοι. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται ταχύτερη μετάδοση της θερμότητας κατά 20-40% και κατά συνέπεια σημαντική εξοικονόμηση ενέργειας.
Με ακτινοβολία, όπως είναι η θέρμανση με υπέρυθρες ακτίνες ή με μικροκύματα. Οι μέθοδοι όμως αυτοί εφαρμόζονται κυρίως για να διατηρηθούν θερμά τα ήδη μαγειρεμένα τρόφιμα ή για να αναθερμανθούν. Η μετάδοση της θερμότητας πραγματοποιείται με ηλεκτρομαγνητικά